สวัสดีค่ะเด็กๆ ไม่เจอกันสองสัปดาห์ วันนี้กลับมาเรียนพระคำภีร์กันต่อ ในหนังสือผู้วินิจฉัยครั้งที่สอง คราวที่แล้วน้าตุ๊กสอนบทนำของหนังสือผวฉ.ไปแล้ว ช่วงต่อมาของพระคำภีร์จะเป็นเรื่องราวของอิสราเอลในสมัยของผวฉ.แต่ละคนซึ่งจะเป็นรายละเอียดที่เราควรจะเรียนรู้ แต่ประเด็นที่ควรจะเรียนรู้มันไม่ใช่แค่ว่า “มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง” แต่เราควรที่จะคิดให้ลึกลงไปซักหน่อยว่า “มันเกิดขึ้นได้ยังไง ทำไมมันถึงเป็นหยั่งงี้ คือ เกิดความบาปซ้ำซาก จนสามารถเรียกได้ว่า มันเป็นวงจรแห่งความบาป แล้วที่สำคัญมันสอนอะไรเรา เราจะป้องกันไม่ให้วงจรบาปนี้มันเกิดขึ้นกับเราได้ยังไง
เพราะฉะนั้นในสเต็ปแรก เราจะเรียนเรื่องราว รายละเอียดที่เกิดขึ้นในสมัยของผวฉ.แต่ละคนซะก่อน โดยในสเต็ปนี้ น้าตุ๊กจะให้เด็กๆอ่านพระคำภีร์เอง แล้วลองฝึกจับใจความเนื้อหาของแต่ละตอนมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง เราอาจจะไปกันช้าซักหน่อย (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับผู้ที่ติดตามทางเว็ปไซต์)แต่น้าตุ๊กว่า เด็กๆจะได้ประโยชน์มากขึ้นเพราะทุกคนต้องตั้งใจมากขึ้น
แล้วหลังจากสเต็ปนี้ น้าตุ๊กจะโยงเรื่องของสมัยผวฉ.เนี้ย เข้ากับพระคำภีร์ใหม่ แล้วเราจะมาดูกันว่า วงจรความบาปมันเริ่มจากอะไร แล้วเราจะป้องกันมันได้ยังไง (เราจะไม่เรียนพระธรรมเล่มนี้ เพื่อที่จะรู้เรื่องราวในอดีตเพียงอย่างเดียว แต่เราจะวิเคราะห์ให้เห็นถึงสาเหตุ เพื่อที่จะได้รู้เท่าทันความบาปแล้วก็ป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้นกับเรา)
ชนชาติที่พระเจ้าเหลือไว้เพื่อทดสอบอิสราเอล
ดูผวฉ.3:1-4 ข้อนี้บอกว่า เหตุผลที่พระเจ้าทรงเหลือคนคานาอันไว้ก็เพื่อที่จะทดสอบอิสราเอล ว่าพวกเขามั่นคงที่จะสัตย์ซื่อกับพระองค์มั๊ย ชนชาติที่พระเจ้าเหลือไว้และเป็นหอกข้างแคร่ของอิสราเอล ก็มีทั้งชาวไซดอน คนฮีไวต์ รวมถึงคนทะเลที่เพิ่งบุกรุกเข้ามาในคานาอันอย่างพวกฟิลิสเตียด้วย
โอทนีเอล ดูผวฉ.3:7-11
นี่คือกรณีแรกในหนังสือผวฉ.ที่อิสราเอลกบฎต่อพระเจ้าหันไปกราบไหว้พระอื่น ข้อที่๘บอกว่า “พระเจ้าจึงขายเขาไว้ในมือศัตรู..” คำว่าทรงขาย ก็เป็นสำนวน หมายถึง ปล่อยให้ตกเป็นทาส ก็คือ อิสราเอลได้ตกเป็นทาสของ ก.คูชันริชาธาอิม อยู่นาน ๘ ปี หลังจากนั้นพระเจ้าจึงส่ง”โอทนีเอล”ให้มาปลดปล่อยอิสราเอล
เอฮูด ผวฉ.3:12-30
การถูกรุกรานของอิสราเอล ครั้งที่สองนี้มาจากทางภาคตะวันออก คือชาวโมอับ อัมโมน และคนอามาเลขรวมกำลังกันโจมตีอิสราเอล เพราะพวกเขากบฎต่อพระเจ้าไปไหว้พระอื่น ในข้อที่๑๒ บอกว่า “พระเจ้าทรงเสริมกำลังเอกโลน ก.โมอับ..” แปลว่าไร ก็แปลว่าไม่ใช่เพราะศัตรูนั้นเข้มแข็งกว่าอิสราเอล หรือในเวลาที่อิสราเอลได้รับชัยชนะ ก็ไม่ใช่เพราะเก่งกว่าคนชาติอื่น แต่ตรงจุดนี้ หมายถึง พระเจ้าทรงเป็นผู้ควบคุม ใครจะแพ้หรือชนะ ใครจะตายใครจะรอด ใครจะสุขหรือทุกข์ ก็ขึ้นอยู่กับพระองค์ทั้งสิ้น ในข้อที่๑๓บอกต่อไปว่า ศัตรูตีได้เมืองดงอินทผลัม หมายถึง เมืองเยรีโค ซึ่งเป็นเมืองเศรษฐกิจที่สำคัญ (ก็คงจะเป็นเพราะ มีผลผลิตทางการเกษตรอุดมสมบูรณ์) อยู่ในเขตแดนของเผ่าเบนจามิน เรื่องนี้ก็ทำให้เราคิดได้ว่า หลายครั้งที่คริสเตียนทำผิด พระเจ้าก็ทรงอนุญาตให้เราเกิดปัญหา...การเงิน
เพราะ”เงิน”คือจุดอ่อนของมนุษย์ มันเหมือนเป็นวิธีง่ายๆขั้นพื้นฐานด้วยซ้ำที่ทำให้มนุษย์อ่อนไหว ไม่ว่าจะมีมันมากล้น หรือน้อยจนไม่พอเพียง พระเจ้าก็สามารถใช้เงินเป็นเครื่องมือในการทดสอบมนุษย์ ที่หวังผลได้แน่นอน (ไม่มากก็น้อย)
ในครั้งนี้พระเจ้าทรงประทานผู้วินิจฉัยอีกคน ชื่อเอฮูด คนเผ่าเบนจามิน ซึ่งพระคำภีร์ระบุว่าเป็นคนถนัดซ้าย ให้มาช่วยปลดปล่อยอิสราเอล เอฮูดได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำส่วยไปส่งให้เอกโลน ก.โมอับ แล้วเขาก็ออกอุบายขอเข้าเฝ้ากษัตริย์เป็นการส่วนตัว เสร็จแล้วก็ใช้มีดที่แอบพกไว้ฆ่าเอกโลนตาย แล้วก็รีบหนีมาเป่าแตรเรียกกองทหารของเอฟราอิมให้ออกมาช่วยรบ จนในที่สุดก็เอาชนะพวกโมอับได้ ทำให้แผ่นดินอิสราเอลมีความสงบสุขอยู่นานแปดสิบปี
เดโบราห์ ผวฉ.4:1-24
ความจริงเมืองฮาโซร์เนี่ยถูกอิสราเอลทำลายไปแล้วในสมัยของโยชูวา แต่ชาวเมืองที่หนีรอดไปได้ เขากลับมาสร้างเมืองนี้ขึ้นใหม่แล้วค่อยๆแผ่ขยายอำนาจออกไป จนยึดครองเขตแดนของเผ่าเศบูลุนกับนัฟทาลีได้ในที่สุด อิสราเอลก็เลยถูก”ยาบิน”เจ้าเมืองนี้กดขี่อยู่นานยี่สิบปี พระเจ้าจึงทรงได้ประทานผู้วินิจฉัยชื่อ”เดโบราห์”ให้มาช่วยคนอิสราเอล
ในข้อนี้บอกว่า เดโบราห์ ได้สั่งให้”บาราค”แม่ทัพของอิสราเอล นำกองทัพขึ้นไปบนเขาทาโบร์ เป็นอุบายที่จะทำให้”สิเสรา”แม่ทัพของศัตรูคิดว่าอิสราเอลกำลังกบฎ จะได้นำรถรบกับกองทหารไล่ตามออกมาตรงที่ราบข้างๆลำธารคีโซน ซึ่งบริเวณนั้นอยู่ข้างล่างของเขาทาโบร์
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเดโบราห์ ฝ่ายศัตรูยกรถรบออกมา900คันในขณะที่อิสราเอลไม่มีรถรบเลย แต่ในข้อที่๑๕บอกว่าพระเจ้าทรงทำให้กองทัพของศัตรูเกิดการโกลาหล แตกตื่นพ่ายแพ้อิสราเอล แล้วสิเสราแม่ทัพของศัตรูก็หนีไป
สิเสราหนีไปซ่อนตัวที่เต๊นท์ของเพื่อนเก่า หวังว่าจะปลอดภัยแต่พอไปถึงเพื่อนไม่อยู่ อยู่แต่ภรรยาชื่อ”ยาเอล” ยาเอลก็เชิญให้สิเสราเข้าไปพักผ่อน หาน้ำให้ดื่มต้อนรับขับสู้อย่างดีแต่พอสิเสราหลับยาเอลก็เอาหลักขึงเต๊นท์ตอกขมับเขาตายคาที่ ทำไมถึงเป็ยหยั่งงี้ เพราะสิ่งหนึ่งที่สิเสราไม่รู้ก็คือยาเอลอยู่ฝ่ายอิสราเอล เขาก็เลยเหมือนหนีเสือปะจระเข้โดยไม่รู้ตัว
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น